เทคนิคการซ่อมแซมอาคารอนุรักษ์และโบราณสถาน (ฐานราก)

ฐานรากคือ ส่วนของอาคารที่อยู่ใต้ดิน ใช้รองรับน้ำหนักอาคารกระจายลงสู่ดินหรือเสาเข็ม มีหน้าที่

      1. รับน้ำหนักอาคาร

      2. ถ่ายน้ำหนักลงดิน

      3. ป้องกันการทรุดตัวหรือเคลื่อนตัวอาคาร

                                   ระบบฐานรากแบบต่างๆของไทย
  แบบฐานแผ่บนเศษปูน อิฐหักและหินย่อย / แบบฐานแผ่และเสาเข็ม  /         แบบใช้ตอม่อและเสาเข็ม
 
ลักษณะฐานรากของโบราณสถานไทย

ฐานรากแผ่

วางบนหินย่อย อิฐหัก เศษปูนบดอัดแน่น

ฐานรากแผ่

วางบนท่อนซุงเรียงบนหิน อิฐบดอัดแน่น

                  ฐานรากแผ่

               วางบนโอ่งหรือไห

   

(แนวคิดคือ น้ำหนักอาคาร+ฐานรากเท่ากับหรือน้อยกว่าน้ำหนักดินที่ขุดออกไป)

ฐานรากทุ่นคสล.

(ใช้ในกรณีดินรับน้ำหนักได้น้อยและมีพื้นที่สำหรับทำฐานแผ่ไม่เพียงพอ

แนวคิดคือ น้ำหนักอาคาร+ฐานรากเท่ากับหรือน้อยกว่าน้ำหนักดินที่ขุดออกไป)

ฐานคลองรากวางบนเข็ม

ฐานรากเดี่ยว

(ทำด้วยไม้สำหรับอาคารขนาดเล็ก และทำด้วยคสล.หรือก่ออิฐบนเสาเข็ม)

 
 
  ขั้นตอนการก่อสร้างฐานราก

1. ขุดหลุมฐานราก ถมด้วยหินย่อย อิฐหัก เศษปูนหรือทรายแม่น้ำบดอัดแน่น

2.เรียงท่อนซุงหรือโอ่ง

             3.ก่อแนวฐานอาคาร
  หากเป็นอาคารขนาดเล็กจะมีใช้การเรียงท่อนซุง จะก่อแนวฐานอาคารบนหินย่อย อิฐหักบดอัดแน่นเลย
 

(หน้าต่อไป)